چگونه به کودک خود با ADHD کمک کنیم

چگونه به کودک خود با ADHD کمک کنیم

Blog Article

زندگی با یک کودک یا نوجوان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) می تواند خسته کننده و حتی طاقت فرسا باشد. اما به عنوان والدین می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر چالش‌های روزانه غلبه کند، انرژی او را به عرصه‌های مثبت هدایت کند و آرامش بیشتری را به خانواده‌تان بیاورید. هر چه زودتر به موانع فرزندتان بپردازید و در حمایت از او ثابت قدم تر باشید، شانس موفقیت او در زندگی بیشتر می شود.

کودکان مبتلا به ADHD عموماً دارای نقص هایی در عملکرد اجرایی هستند : توانایی فکر کردن و برنامه ریزی از قبل، سازماندهی، کنترل تکانه ها و تکمیل وظایف. این بدان معناست که شما باید مسئولیت اجرایی را برعهده بگیرید، در حالی که فرزندتان به تدریج مهارت های اجرایی خود را به دست می آورد.

اگرچه علائم ADHD نمی تواند چیزی کمتر از خشمگین کننده باشد، اما مهم است که به یاد داشته باشید کودکی که شما را نادیده می گیرد، آزار می دهد یا شما را شرمنده می کند، عمداً عمل نمی کند. کودکان مبتلا به ADHD می خواهند ساکت بنشینند. آنها می خواهند اتاق های خود را مرتب و منظم کنند. آن‌ها می‌خواهند هر کاری که والدینشان می‌گویند انجام دهند – اما نمی‌دانند چگونه این کارها را انجام دهند.

اگر به خاطر داشته باشید که داشتن بیش فعالی به همان اندازه برای فرزندتان ناامید کننده است، پاسخ دادن به روش های مثبت و حمایتی بسیار آسان تر خواهد بود. با صبر، شفقت و حمایت فراوان، می توانید ADHD دوران کودکی را مدیریت کنید و در عین حال از یک خانه پایدار و شاد لذت ببرید.

ADHD دوران کودکی و خانواده شما

قبل از اینکه بتوانید فرزند مبتلا به ADHD را با موفقیت تربیت کنید، درک تأثیر علائم فرزندتان بر خانواده به عنوان یک کل ضروری است. کودکان مبتلا به ADHD رفتارهای زیادی از خود نشان می دهند که می تواند زندگی خانوادگی را مختل کند. آنها اغلب دستورات والدین را نمی شنوند، بنابراین از آنها اطاعت نمی کنند. آنها بی نظم هستند و به راحتی حواسشان پرت می شود و سایر اعضای خانواده را منتظر نگه می دارند. یا پروژه‌هایی را شروع می‌کنند و فراموش می‌کنند که آن‌ها را به پایان برسانند، چه رسد به اینکه بعد از آن‌ها را تمیز کنند. کودکانی که دارای مشکلات تکانشگری هستند، اغلب مکالمات را قطع می کنند، در زمان های نامناسب توجه را طلب می کنند و قبل از اینکه فکر کنند صحبت می کنند و چیزهای بی تدبیر یا شرم آور می گویند. اغلب سخت است که آنها را به رختخواب و بخوابانید. کودکان بیش فعال ممکن است خانه را پاره کنند یا حتی خود را در معرض خطر فیزیکی قرار دهند.

به دلیل این رفتارها، خواهر و برادر کودکان مبتلا به ADHD با تعدادی چالش روبرو هستند. نیازهای آنها اغلب کمتر از نیازهای کودک مبتلا به ADHD مورد توجه قرار می گیرد. آنها ممکن است در هنگام خطا با شدت بیشتری مورد سرزنش قرار گیرند و موفقیت های آنها ممکن است کمتر مورد تحسین قرار گیرد یا بدیهی تلقی شود. آنها ممکن است به عنوان دستیار والدین ثبت نام شوند - و اگر خواهر یا برادر مبتلا به ADHD تحت نظارت آنها رفتار نادرست داشته باشد، سرزنش شوند. در نتیجه، خواهر و برادر ممکن است عشق خود را به برادر یا خواهر مبتلا به ADHD آمیخته با حسادت و رنجش بیابند.

الزامات نظارت بر کودک مبتلا به ADHD می تواند از نظر جسمی و ذهنی خسته کننده باشد. ناتوانی کودک شما در "گوش دادن" می تواند منجر به ناامیدی و آن ناامیدی به خشم شود که به دنبال آن احساس گناه در مورد عصبانی شدن از کودک شما می شود. رفتار فرزندتان می تواند شما را مضطرب و استرس زا کند. اگر تفاوت اساسی بین شخصیت شما و کودک مبتلا به ADHD وجود داشته باشد، پذیرش رفتار آنها بسیار دشوار است.

برای مقابله با چالش های تربیت کودک مبتلا به ADHD، باید تلاش کنید تا ترکیبی از شفقت و ثبات را به دست آورید . زندگی در خانه ای که هم عشق و هم ساختار را فراهم می کند بهترین چیز برای کودک یا نوجوانی است که در حال یادگیری مدیریت ADHD است.

نکته 1: مثبت و سالم بمانید

شما به عنوان والدین، زمینه را برای سلامت عاطفی و جسمی فرزندتان فراهم می کنید. شما بر بسیاری از عواملی که می توانند بر علائم اختلال فرزندتان تأثیر مثبت بگذارند، کنترل دارید.

نگرش مثبت را حفظ کنید. بهترین دارایی شما برای کمک به فرزندتان در مواجهه با چالش های ADHD نگرش مثبت و عقل سلیم شماست. وقتی آرام و متمرکز هستید، احتمال بیشتری وجود دارد که بتوانید با فرزندتان ارتباط برقرار کنید و به او کمک کنید آرام و متمرکز باشد.

همه چیز را در چشم انداز نگه دارید. به یاد داشته باشید که رفتار کودک شما با یک اختلال مرتبط است. بیشتر اوقات عمدی نیست. حس شوخ طبعی خود را حفظ کنید. آنچه امروز شرم آور است ممکن است ده سال بعد یک داستان خانوادگی خنده دار باشد.

چیزهای کوچک را نادیده نگیرید و مایل به مصالحه باشید. زمانی که فرزندتان دو تکلیف دیگر به اضافه تکالیف روزانه را انجام داده باشد، یک تکلیف انجام نشده، کار مهمی نیست. اگر کمال گرا باشید، نه تنها دائماً ناراضی خواهید بود، بلکه انتظارات غیرممکنی را برای کودک مبتلا به ADHD ایجاد خواهید کرد.

به فرزند خود ایمان داشته باشید. در مورد هر چیزی که در مورد فرزندتان مثبت، ارزشمند و منحصر به فرد است فکر کنید یا فهرستی مکتوب تهیه کنید. اعتماد کنید که فرزندتان می تواند یاد بگیرد، تغییر کند، بالغ شود و موفق شود. در حین مسواک زدن یا درست کردن قهوه، هر روز این اعتماد را مجدداً تأیید کنید.

خودمراقبتی

به عنوان الگوی فرزندتان و مهمترین منبع قدرت، داشتن یک زندگی سالم حیاتی است. اگر بیش از حد خسته شده اید یا به سادگی صبرتان تمام شده است، در خطر از دست دادن ساختار و حمایتی هستید که با دقت برای کودک مبتلا به ADHD خود تنظیم کرده اید.

به دنبال حمایت باشید. یکی از مهم ترین نکاتی که باید در تربیت کودک مبتلا به ADHD به خاطر بسپارید این است که مجبور نیستید این کار را به تنهایی انجام دهید. با پزشکان، درمانگران و معلمان فرزندتان صحبت کنید . به یک گروه حمایتی سازمان یافته برای والدین کودکان مبتلا به ADHD بپیوندید. این گروه ها یک انجمن برای دادن و دریافت مشاوره ارائه می دهند و مکانی امن برای تخلیه احساسات و به اشتراک گذاشتن تجربیات فراهم می کنند.

استراحت کنید. دوستان و خانواده می‌توانند در مورد پیشنهاد نگهداری از کودک فوق‌العاده باشند، اما ممکن است در مورد ترک فرزندتان یا ترک داوطلب با کودک مبتلا به ADHD احساس گناه کنید. دفعه بعد، پیشنهاد آنها را بپذیرید و صادقانه درباره بهترین نحوه رفتار با فرزندتان صحبت کنید.

مواظب خودت باش درست غذا بخورید ، ورزش کنید و راه‌هایی برای کاهش استرس بیابید ، خواه حمام شبانه یا تمرین مدیتیشن صبحگاهی باشد. اگر مریض شدید، آن را تصدیق کنید و کمک بگیرید.

Report this page